ΠΡΌΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΎΣΕΙΣ:

Μιχάλης Μενιδιάτης γεννήθηκε στο Μενίδι το 1932 και απεβίωσε το 2012

menidiatis-300x190
Μιχάλης Μενιδιάτης. Φαντασία. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί έναν «οδηγό» για τη ζωή και το έργο του. Δημοσιεύτηκε αρκετά χρόνια πριν στο Δίφωνο, όπου διετέλεσα επί μακρόν υπεύθυνος ύλης και στη συνέχεια διευθυντής του περιοδικού, και αργότερα στο έργο μου Η Ιστορία του Λαϊκού Τραγουδιού (εκδόσεις Victory). Το χαρακτηρίζω ως «οδηγό» αφού από αυτό αντέγραψαν ή αναπαρήγαγαν αυτούσιο ορισμένοι «δημοσιογράφοι» δίχως να μπουν στον «κόπο» να αναφέρουν την αρχική, βασική πηγή. Λιγοστοί καλοί φίλοι και «συνοδοιπόροι» τίμησαν την υπογραφή τους και το ρόλο τους με τις ανάλογες οφειλόμενες παραπομπές τους.
Ο Μιχάλης Μενιδιάτης δεν είναι πια κοντά μας. Μένουν όμως οι μνήμες, η στάση ζωής του, η εντιμότητα, η ειλικρίνεια και οι χαρακτηριστικές ερμηνείες του…
Τα γιατί της ζήσης και της πορείας του συνοψίζονται στη εν λόγω μονογραφία: Μην περιμένεις πια , Λίγο- λίγο θα με συνηθίσεις , Τόσα χρόνια σαν τυφλός, Περιφρόνα με γλυκιά μου, Πετραδάκι- πετραδάκι, Αγωνίες , Ξημέρωσε καλή μου, Παράνομη αγάπη , Είδα τα μάτια σου κλαμένα καλή μου, Πήραν τα στήθια μου φωτιά, Λαϊκός τραγουδιστής, Ένα τραγούδι πες μου ακόμα, Ότι άναψε θα σβήσει... Αυτοί είναι οι τίτλοι μερικών και μόνο τραγουδιών που ο Μιχάλης Μενιδιάτης ερμήνευσε σε πρώτη εκτέλεση και όχι απλώς διασώθηκαν στο χρόνο αλλά ανακαλύπτονται συνεχώς από τις νεότερες γενιές -μέσω και των απανωτών επανεκτελέσεων που γνωρίζουν- και εξακολουθούν να παραμένουν στην πρώτη γραμμή της διασκέδασης. Δημιουργίες των Απόστολου Καλδάρα , Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου , Γιώργου Σαμολαδά , Μανώλη Χιώτη, Άκη Πάνου, Νίκου Καρανικόλα, Τάκη Κωλέτη, Γιάννη Καραμπεσίνη, Διονύση Σαββόπουλου, Τάκη Μουσαφίρη που έδωσαν την δυνατότητα στον Μενιδιάτη να διατηρήσει μια μόνιμη σχέση, 20ετούς και πλέον διάρκειας, με το καλώς εννοούμενο σουξέ.

Κι αν επεκταθούμε και στις λιγότερο ίσως αστραφτερές επιτυχίες - όπως Ένα τεφαρίκι, Εφτά φορές τη μάζεψα, Στο σπίτι μου χαράματα, Όπου δεις φωτιά να καίει, Σαν κεραυνός με χτύπησες, Όπου κι αν πας θα με ζητάς, Το μεγάλο μου πάθος, Όλα ρημάξανε, Απαλλάχτηκα από σένα, Στο κάτω-κάτω της γραφής- που όμως "σάρωσαν" στην εποχή τους, ο αναλυτικός κατάλογος μάλλον θα ήταν ατελείωτος.



Κι αυτό γιατί ο Μιχάλης Καλογράνης, όπως πρωτοπαρουσιάστηκε με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο στις αρχές της δεκαετίας του '60 όταν και έκανε ουσιαστικά το ντεμπούτο του στη δισκογραφία, από διαίσθηση αλλά και λόγω των ευλογημένων συγκυριών που επικρατούσαν τότε - το λαϊκό τραγούδι βρισκόταν στην απόλυτη ακμή του χάρη σε έναν ιδανικό συνδυασμό ισορροπίας μεταξύ εμπορικότητας και «καλλιτεχνικότητας» που στη συνέχεια σταδιακά ανατράπηκε- ευτύχησε να κάνει χαρισματικές επιλογές ρεπερτορίου και να καθιερωθεί ως πρωταγωνιστής σε μια "κλειστή" περίοδο που δεν άφηνε πολλά "ανοίγματα" αφού μεσουρανούσαν μεγαθήρια με ήδη δρομολογημένη καριέρα όπως οι Στέλιος Καζαντζίδης , Μανώλης Αγγελόπουλος , Βαγγέλης Περπινιάδης , Γρηγόρης Μπιθικώτσης , Πάνος Γαβαλάς, Σπύρος Ζαγοραίος , Καίτη Γκρέυ , Πόλυ Πάνου,Γιώτα Λύδια. Έκτοτε ο ερμηνευτής κινήθηκε σε παράλληλες διαδρομές αποδίδοντας τραγούδια των -εκτός αυτών που αναφέρθηκαν παραπάνω- Γεράσιμου Κλουβάτου, Βασίλη Τσιτσάνη, Μπάμπη Μπακάλη, Δημήτρη Γκούτη, Χρήστου Κολοκοτρώνη, Γιώργου Λαύκα, Νίκου Δαλέζιου, Αντώνη Κατινάρη , Ηλία Μεγαλούδη, Τάκη Σούκα , Αντώνη Ρεπάνη, Χρήστου Νικολοπούλου, Στέλιου Βαμβακάρη, Βασίλη Βασιλειάδη, Μίμη Πλέσσα, Νάκη Πετρίδη, Πυθαγόρα, Γιάννη Μαρκόπουλου, Γιάννη Πάριου, Κώστα Καράλη, Γιώργου Σκούρτη κ.ά.

ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

Ο ίδιος παραδέχεται: Τόσο εγώ όσο και άλλοι τραγουδιστές της γενιάς μου είχαμε την τύχη να ερμηνεύσουμε τραγούδια που έγραψαν κορυφαίοι συνθέτες και στιχουργοί. Άνθρωποι με πηγαίο ταλέντο και βιώματα. Ποτάμια γάργαρα, με γνώσεις, ιδέες, ευαισθησίες που παίδευαν ακόμα και την τελευταία λεπτομέρεια. Γι' αυτό και τα τραγούδια τους μιλούσαν στις καρδιές των ανθρώπων αφού εξέφραζαν την καθημερινότητα και τις ανάγκες τους. Έτσι το λαϊκό τραγούδι έγινε ψυχή του Έλληνα. Δε λέω και ο τραγουδιστής παίζει το ρόλο του. Είναι εκείνος που θα δημιουργήσει την επαφή και περάσει το μήνυμα στο κοινό. Ήταν μεγάλα τραγούδια αλλά τα μεγαλώναμε κι εμείς. Να' ξερες πόσες προτάσεις δέχομαι κάθε τόσο απ' τις εταιρείες για να πω και να ξαναπώ αυτές τις κλασικές επιτυχίες που κάνανε και κάνουν πανικό.

Ταυτόχρονα στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας του, ο Μενιδιάτης, μέσα από το στέκι του, το νυχτερινό κέντρο «Φαντασία» του οποίου μαζί με τα αδέλφια του ήταν ιδιοκτήτης, ισχυροποίησε την επικοινωνία του με τον κόσμο καταφέρνοντας να εδραιώσει το όνομά του «υπεράνω» από το «τι» και «ποιον» τραγούδαγε, κρατώντας ενστικτωδώς αποστάσεις του από το «φτηνό» καψουροτράγουδο και το «δήθεν» ποιοτικό.

Δυστυχώς σήμερα τα ΜΜΕ δεν προβάλλουν το καλό τραγούδι. Και δεν αναφέρομαι από άμυνα μόνο στο λαϊκό είδος αλλά γενικότερα. Έτσι κι αλλιώς οι νέοι, ανέκαθεν, από τα δικά μου τα χρόνια μέχρι και τις μέρες μας, συνειδητά ή κι από περιέργεια, πάντα περνούσαν πρώτα από το «ελαφρό» και μετά κατέληγαν στο λαϊκό. Γιατί το λαϊκό είναι ξόβεργα. Έτσι και σε γραπώσει δεν ξεφεύγεις. Τώρα βέβαια το λαϊκό είναι στριμωγμένο, «κρυμμένο» αλλά θα βγουν νέα πράγματα. Μπορεί να κυριαρχεί στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις το «ανάλαφρο» είδος αλλά υπάρχουν και καλοί δημιουργοί και σωστές φωνές. Αν λίγο υποστηριχτούν θα δεις ότι θα «περπατήσουν». Ο Έλληνας έχει γούστο και ξέρει από τραγούδι. Όταν βέβαια κατακλύζεται απ' τα ίδια και τα ίδια, τι να κάνει, πέφτει σ' αυτά που του σερβίρουν. Καταντήσαμε πλέον αν κάποιος θέλει να ακούσει λαϊκά να πρέπει να πάει στα «σκυλάδικα» που κι εκεί τις περισσότερες φορές κακοποιούνται. 

ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΛΟΥΒΑΤΟ

Ο νεαρός Καλογράνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μενίδι. Ο πατέρας του εργαζόταν σαν φύλακας στην Λαχαναγορά. Από μικρό παιδί τον συγκίνησε ο ήχος του μπουζουκιού και μετά την απελευθέρωση από την γερμανική κατοχή άρχισε να "σκαλίζει" το πολυπόθητο αλλά κακοχαρακτηρισμένο -ακόμη- όργανο. Ανέβηκε στο πάλκο για πρώτη φορά -παρά τις έντονες αντιρρήσεις του πατέρα του- το 1953 στη "Δροσιά" του Δημήτρη Γκίκα στο Μενίδι όπου εμφανιζόντουαν οι Μιχάλης Δασκαλάκης, Τάκης Μπίνης, Γιώργος Λαύκας και Γεράσιμος Κλουβάτος.

Ένα ωραίο καλοκαιρινό μαγαζί, ένας όμορφος κήπος όπου όλη η Αθήνα ερχόταν για να διασκεδάσει. Είχε μια γραφικότητα, αφού δίπλα περνούσε το ποταμάκι που πότιζε τα περιβόλια και σχημάτιζε μια λιμνούλα και μπορούσες ν' απλώσεις το χέρι να κόψεις ένα σύκο, ένα ρόδι.... Στου "Γκίκα" υπήρχε πλήρης κουζίνα, κρασί, ούζο, μαυροδάφνη, μπύρα, κονιάκ, λικέρ για τις κυρίες. . Με τον Κλουβάτο παίξαμε και στον ραδιοφωνικό σταθμό. Πολύ γλυκός άνθρωπος, συνθέτης και μαέστρος με δυνατά σουξέ. Δικό του ήταν το τραγούδι με το οποίο έκανα το ντεμπούτο μου στη Odeon, το Θα χτίσω μια καλύβα, αλλά δικό του ήταν και το πρώτο επίσημο τραγούδι που είπα πάνω στο πάλκο. Παραγγελιά μιας σούπερ κοσμικής κυρίας, γνωστής στο μαγαζί. Μου έβαλε πέντε κατοστάρικα στο μπουζούκι, δεν υπήρχε τότε μεγαλύτερο χαρτονόμισμα, και μου ευχήθηκε καλή σταδιοδρομία. Κι η ευχή της έπιασε. Το τραγούδι που ζήτησε ήταν το Η κοινωνία μ' αδικεί που είχε πει σε δίσκο ο Τσαουσάκης....
Το Θα χτίσω μια καλύβα ηχογραφήθηκε το '54 αλλά κυκλοφόρησε το '57. Αιτία μια τακτική των εταιρειών να καθυστερεί διακριτικά τους νεοεμφανιζόμενους αλλά και το γεγονός ότι ο Κλουβάτος ταξιδεύει στην Αμερική όπου και παραμένει για αρκετό διάστημα. Η αναμονή όμως αυτή αναγκάζει τον Μενιδιάτη να πιέσει τον Μίνωα Μάτσα, διευθυντή της Odeon, να του δώσει το ελευθέρας του καθώς δεσμευόταν με πενταετές συμβόλαιο. Τα καταφέρνει και καταλήγει στην Columbia όπου πλέον με μέντορα τον Καλδάρα θα διαγράψει μια εντυπωσιακή τροχιά προς την κορυφή και την οριστική καταξίωση. Λίγο νωρίτερα, το 1956, το πεπρωμένο τους έχει σμίξει δισκογραφικά αφού ο Μενιδιάτης σεγοντάρει την Μαίρη Αστέρη σε μια σύνθεση του τελευταίου με τίτλο Πιες αγάπη μου και σπάσε.





στο λόγο του ήταν ένα κι ένα κάνουν δύο. Και πολύ μυαλωμένος. Η σκέψη του, με τη γλώσσα του πηγαίναν μαζί και κεντάγανε. Δεν μίλαγε πρώτα η γλώσσα και μετά το μυαλό. Εμένα μ' άρεσε να τον ακούω να μιλάει με τις ώρες. Κάναμε τρεις φορές πρόβες το «Πες μου τι σου είπανε για μένα» και πήγαμε στην Columbia να το ηχογραφήσουμε. Έλα που εκεί μέσα γράφουν και ο Τσιτσάνης με τον Παπαϊωάννου και τον Τζουανάκο. Μόλις τους είδα μ' έπιασε τρέμουλο. Όχι από τρακ αλλά κι από σεβασμό. Όταν τελείωσα φύγαμε με τον Τζουανάκο και πήραμε το ίδιο λεωφορείο. Καθόμασταν στο τελευταίο κάθισμα και γυρίζει και μου λέει: «Μιχάλη το τραγούδι θα προχωρήσει αλλά κι εσύ θα πας μπροστά. Έχεις δικιά σου φωνή και θα κάνεις όνομα πολύ δυνατό». Μέχρι εκείνη την ώρα μ' έκαιγε η αγωνία. Τα λόγια του με ηρέμησαν. «Μακάρι, μακάρι Σταύρο» του απάντησα. Αργότερα έμαθα ότι ο Καλδάρας είχε μαζέψει σκόπιμα τους υπόλοιπους συνθέτες εκεί για να με προσέξουν. Και μετά η μία επιτυχία άρχισε να διαδέχεται την άλλη...

ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΚΑΛΔΑΡΑ 

Τον Καλδάρα τον είδα για πρώτη φορά, γύρω στο '52-'53, να παίζει μπουζούκι και να τραγουδά στην «Ζούγκλα» στην πλατεία Βάθης. Πιτσιρικάς ήμουν περνούσα και άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Είχε ένα δικό του στυλ, βυζαντινός σαν συνθέτης και ωραίος ερμηνευτής. Τραγουδούσε πολύ καλά. Δεν έχει σημασία που δεν έπιασε η φωνή του στους δίσκους. Αργότερα η μοίρα τα έφερε να δουλέψουμε το 1960 στον «Παράδεισο» στο Αιγάλεω. Συγκρότημα Καλδάρα - Λαύκα. Ένα πρωί όπως φύγαμε απ' τη δουλειά, φτάνουμε στην Ομόνοια, εκεί που αρχίζει η Πειραιώς. Μου λέει, Μιχάλη έχω ένα καλό τραγούδι, θα 'ρθεις να κάνουμε πρόβα; Αμέ, του απαντώ και το κανονίσαμε. Ο Καλδάρας ήταν κιμπάρης,
Το Πες μου τι σου είπανε για μένα, επανεκτέλεσε ο Βαγγέλης Περπινιάδης για λογαριασμό της Odeon. H αποδοτική συνεργασία των Καλδάρα-Μενιδιάτη θα συνεχιστεί μέχρι και τα τέλη του '60 με μαγικά 45άρια που θα σημειώσουν αστρονομικές πωλήσεις. Μερικά από αυτά κατά χρονολογική ιεραρχία: Μην περιμένεις πια με τη Βούλα Γκίκα στο σεγόντο, Λίγο-λίγο θα με συνηθίσεις με την Σοφία Κολλητήρη, Περιφρόνα με γλυκιά μου με τη Μπέμπα Φινέττη, Πετραδάκι-πετραδάκι με την Άννυ Λιαροπούλου κ.ά.
Το 1976 θα μοιραστούν ένα δίσκο μεγάλης διάρκειας στην Lyra με τίτλο Στου Μπουζουκιού το Τέλι όπου ο Μενιδιάτης βρίσκει την ευκαιρία να περάσει και δύο τραγούδια που είχε πρωτοτραγουδήσει ο ίδιος ο μουσικοσυνθέτης, τα: Μένα μου πρέπουν σίδερα και Μου λένε τι σου ζήλεψα. Οκτώ χρόνια αργότερα θα επαναλάβουν το "πάντρεμά" τους στην ΕΜΙ με το lp Τα Παράπονά μου.

Ο Άκης ήταν ο νέος Τσιτσάνης. Είχε φαντασία, διορατικότητα και ήταν τελειομανής. Η μελωδία αλλά και ο στίχος του ήταν κάτι διαφορετικό για το λαϊκό τραγούδι. Το έπιανε αλλιώς το πράγμα. Το φιλοσοφούσε με άλλον τρόπο. Το θέμα ήταν το ίδιο, αλλά εκείνος φώτιζε αθέατες πλευρές και καμιά φορά κατέληγε κι αλλού... Σχολή δική του. Ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός στο studio. Νομίζω ότι κανένας σημερινός τραγουδιστής δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί, λόγω της ιδιαιτερότητάς του, μαζί του. Είναι κάποια πράγματα όμως που δεν έχουν ειπωθεί ως τώρα. Όπως ότι χάρη στην δική μου μεσολάβηση ο Πάνου γνώρισε τον Λαμπρόπουλο και στέριωσε την συνεργασία του με στην Columbia.....ΤΟ 


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ

Το 1965 ο Άκης Πάνου βάζει στίχους σε μια μελωδία του Νίκου Καρανικόλα που είχε ηχογραφηθεί από τον Αντώνη Ρεπάνη, αλλά με διαφορετικά λόγια του Κώστα Σιμόπουλου, και παρέμενε στο "ψυγείο". Αποτέλεσμα το Ξημέρωσε καλή μου που εκτινάσσει τον Μενιδιάτη ακόμα πιο ψηλά κι έτσι ο τελευταίος συμπληρώνει τη "μαθητεία" του δίπλα στον Πάνου.
Μενιδιάτης και Πάνου θα συνεχίσουν τις επιδόσεις τους στις 45 στροφές: Χαραμίστηκε η ζωή μου, Είδα τα μάτια σου κλαμένα, Παράνομη αγάπη, Στους πέντε δρόμους βρέθηκα, Επτά φορές τη μάζεψα, Το μέτρο της αγάπης κ.ά. Αργότερα ο πρώτος στον προσωπικό του δίσκο Το Σχολείο της Βιοπάλης (Lyra, 1975) θα συμπεριλάβει μεταξύ άλλων δύο νέες δημιουργίες του δεύτερου: Στο σπίτι μας που μπήκανε και Βαρύ το Ράσο.
To 1978 θα βρεθούν και πάλι στις 33 στροφές με το lp Σεισμός που παρά τις προφητικές και σαρκαστικές στιγμές του θα περάσει απαρατήρητο: Γιατί να ζήσω φρόνιμα τα χρόνια μου τα γόνιμα/ ένας σεισμός και χάνεσαι και παύεις να αισθάνεσαι... Όταν θα μπούμε στην Κοινή την Αγορά/ όταν θα γίνουμε Ευρωπαίοι επισήμως/ δεν θα κοιτάζουμε τους άλλους πονηρά/ κι οι συνεταίροι θα μας φέρoνται εντίμως...
Και με τον Καρανικόλα η σύμπραξη του Μενιδιάτη θα είναι παραγωγική : Σαράντα μέρες περπατώ, Νά'χα καρδιά να μην πονάει, Ούτε ώρα αναβολή κ.ά με την Βούλα Γκίκα στα σεγόντα. Το lp τους Κόλπο Ήτανε Στημένο (Columbia, 1985) σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη και Κωλέτη αποτελεί πια μια cult έκδοση που συνεχώς κερδίζει νέους εκτιμητές.

ΗΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ

Ο Μενιδιάτης αναπολεί το χτες απόλυτα γαλήνιος, χωρίς παράπονα κι απωθημένα. Κάτι που άλλωστε βγαίνει μέσα από την ερμηνεία του. Ελπίζει ο γιος του να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση αλλά αναγνωρίζει τις δυσκολίες για να στηθεί πλέον μια μακρόχρονη πορεία. Στο μυαλό του πάντα έχει την εικόνα του Διονύση Σαββόπουλου στο studio να του φωνάζει να μην τραγουδήσει για δεύτερη φορά τονΛαϊκό τραγουδιστή -που ηχογραφήθηκε για τις ανάγκες της ταινίας Happy Day του Παντελή Βούλγαρη- παρ' ότι εκείνος θέλει να διορθώσει κάποιες ατέλειες... Ακόμα και σήμερα όπου και να εμφανιστώ στο εξωτερικό μου το ζητάνε αυτό το τραγούδι.
Θυμάται την αρχοντιά του Χιώτη, τις συναναστροφές του με τον Καζαντζίδη, τον Περπινιάδη και άλλους μεγάλους αλλά και νεότερους και δηλώνει με περηφάνια ότι στην «Φαντασία» δεν πάτησε ποτέ μπράβος αφού αυτός και τ' αδέλφια του, ο Κοσμάς που του πήγαινε αυτή η δουλειά αλλά και οι υπόλοιποι, επέβαλλαν με τον τρόπο τους την τάξη, την ασφάλεια και την αξιοπρεπή διασκέδαση: Τόσα χρόνια παρά το ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να κινούμαι με την διπλή ιδιότητα του καλλιτέχνη και επιχειρηματία δεν παρεξηγήθηκα ποτέ με συνάδελφο.- Πηγή: Ogdoo.gr - http://www.ogdoo.gr/prosopa/afieromata/mixalis-menidiatis-afieroma-29-6-1932-21

πηγη:ogdoo.gr
Μιχάλης Μενιδιάτης γεννήθηκε στο Μενίδι το 1932 και απεβίωσε το 2012
4/ 5 stars - "Μιχάλης Μενιδιάτης γεννήθηκε στο Μενίδι το 1932 και απεβίωσε το 2012" Μιχάλης Μενιδιάτης . Φαντασία . Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί έναν « οδηγό » για τη ζωή και το έργο του. Δημοσιεύτηκε αρκετά χρόνια π...
loading...
Share on Google Plus

Σχετικά με Tromero.eu

Αγαπητοί αναγνώστες, μετά την ανάγνωση του περιεχομένου μην ξεχνάτε να μας κάνετε like. Παρακαλούμε γράψτε το σχόλιο σας σχετικά με το άρθρο με ευγενικό τρόπο. Η άποψή σας είναι πολύ πολύτιμη. Σας ευχαριστούμε.
    Σχολιαστε στο Blogger
    Σχολιαστε στο Facebook